رسم است هر که داغِ جوان دید، دوستان
رَأفَت بَرَند حالتِ آن داغدیده را
یک دوست، زیرِ بازوی او گیرد از وفا
و آن یک، ز چهره پاک کُنَد اشکِ دیده را
اَلقِصّه هر کسی به طریقی ز روی مِهر
تَسکین دهد مصیبتِ بَر وِی رسیده را
آیا که داد تسلیتِ خاطرِ حسین؟
چون دید نَعشِ اکبرِ دَر خون طپیده را
آیا که غَمگُساری و اَندُه بَری نمود
لیلای داغدیده و مِحنت کشیده را؟
بعدِ پسر، دلِ پدر آماجِ تیر شد
آتش زدند لانهء مرغِ پَریده را
زنده یاد ایرج میرزا