به جایی با بیشترین حجم از کشت خشخاش در دنیا خوش آمدید! سرزمین تریاک و مورفین؛ افغانستان. سرزمینی که از نظر وسعت در رتبهء چهل و یکم کشورهای دنیا قرار دارد .
پایتخت آن کابُل بوده و شهرهای قندهار، مزارشریف، هرات، جلال آباد و بدخشان از مهمترین شهرهای آن پس از پایتخت می‌باشند. این کشور از شمال با کشورهای تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان، از جنوب با کشور پاکستان، از شرق با کشورهای چین و پاکستان و نهایتاً از غرب با کشور ایران همسایه است.
زبان رسمی در این کشور فارسی دری و پَشتو بوده و واحد پول آن افغانی است . رودخانه‌های آمودریا، هیرمند، هریرود و… در این کشور در جریان بوده و قلهء نوشاخ از قُلل رشته کوه هندوکش، با ارتفاعی حدود ٧۵٠٠ متر از سطح دریا، مرتفع‌ترین نقطهء این کشور است .
حکومت افغانستان حکومت نوپایی است که هنوز هم ثبات چندانی ندارد. این کشور با توجه به استقرار در مسیر جادهء ابریشم، همواره مورد توجه حکومت‌های قدرتمند بوده به طوری‌که تا اواسط قرن چهاردهم میلادی، به طور معمول تحت سیطرهء حکومت مرکزی ایران اداره می‌شده، در یک بازهء زمانی تحت تسلط حکومت اعراب بوده و پس از جدایی از ایران در دوران قاجار تحت استعمار انگلیس قرار گرفته تا اینکه نهایتاً و به صورت رسمی از اوایل قرن بیستم میلادی استقلال یافته است.
این کشور از نظر گردشگری دارای تعدادی آثار تاریخی و همچنین تعدادی آثار طبیعی است؛ آرامگاه گوهرشاد بیگم، بودای بامیان، منارهء غزنین، قصر دارالامان، بند امیر و… مواردی است که می‌تواند برای گردشگران جذاب و سرگرم کننده باشد .
سایت راه افتخار، در اینجا با ارائه تصاویر منتخب، به شرح مختصری از برخی دیدنی‌های کشور افغانستان می‌پردازد.
منار جام
منار جام از اماکن دیدنی افعانستان در مناطق کوهستانی ولایت غور قرار دارد. این منار در قرن دوازدهم میلادی ساخته شده و ۶۵ متر ارتفاع دارد. این بنا بعد از قطب منار در دهلی نو هندوستان بلندترین مناره خشتی جهان محسوب می‌شود.
منار کهنسال و تاریخی جام در حال فرسایش است. در سال ۲۰۰۲ مرکز حفظ میراث جهانی یونسکو خواستار ثبت این اثر در فهرست آثار جهانی خود شد. مدیر این مرکز درباره منار جام گفته است که این منار، احتمالا یکی از سازه‌های خارق العاده معماری و کهنسال‌ترین برج آجری باقی‌مانده در جهان است. همچنین یونسکو تأیید کرده که به دلیل جریان آب در رودخانه‌ای که در نزدیکی منار جام قرار دارد، این منار بزرگ در حال فرسایش است.
بند کجکی
بی شک بند کجکی را باید جزو اماکن دیدنی افغانستان دانست. این سازه که با نام سد کجکی نیز شناخته می شود، روی رود هیرمند ساخته شده و در فاصله ۱۶۱ کیلومتری شمال غربی شهر قندهار مستقر است. کارکرد این سد برای آبیاری زمین‌های خشک و تولید برق بوده و ظرفیت آبگیری این سد ۲٫۸ میلیارد متر مکعب است. سد کجکی آب‌خیز اصلی حوضه سیستان به شمار می‌رود .
آب‌های روان شده از این سد تا ۵۰۰ کیلومتر به سوی پایین‌دست، در کانال‌های کشاورزی منطقه جریان می‌یابد. طی سال‌های گذشته به جهت خشکسالی در افغانستان به عنوان سرچشمه آب هیرمند با بسته شدن دریچه‌های سد کجکی و کاهش ورودی آب به هیرمند در ایران در بین دو کشور اختلافاتی بروز کرد. بنا بر قراردادی که میان ایران و افغانستان در سال ۱۳۵۱بسته‌شده، آب باید همواره در جریان بوده و در هر ثانیه ۲۶ مترمکعب آب (معادل ۸۵۰ میلیون مترمکعب در سال) سهم سیستان و دریاچه هامون باشد.
بند امیر
بند امیر به مجموعه شش دریاچه در بلندی‌های هندوکش در ولایت بامیان گفته می‌شود که با سدهای طبیعی از یکدیگر جدا شده‌اند. آب این دریاچه‌ها توسط چشمه‌ها تأمین می‌شود . این منطقه نخستین پارک ملی افغانستان نیز به‌شمار می‌آید . مناظر زیبا، دلپذیر و دلچسب این ساحه، دولت مرکزی را واداشت تا بند امیر را به عنوان اولین پارک ملی در افغانستان اعلام کند. این بند یکی از عجایب طبیعی و اماکن دیدنی افغانستان محسوب می‌شود.
آب زلال بند امیر، جهانگردان بسیاری را جذب خود کرده و برخی از ساکنین اطراف، آن را شفابخش می‌دانند. بند امیر دارای ۶ دریاچه است و آب آن از چشمه‌ای معروف به نام کپرک که تقریبا ۱۴ کیلومتر از بند امیر فاصله دارد سرچشمه می‌گیرد. بند غلامان، بندذوالفقار، بندپنیر، بند قنبر، بند پودینه و بند هیبت که توسط دیوارهای سنگی شیب‌دار تراورتن احاطه گردیده ۶ دریاچه این منطقه هستند.
شاه دو شمشیره
شاه دو شمشیره لقب یکی از سرداران عرب در جنگ علیه کابلستان بود . این سردار عرب، پس از اینکه دیوار دهمزنگ شکاف برداشت، با دو شمشیر در دست از آن عبور کرده، وارد صحنه نبرد شده و افغان‌ها را می‌کشت تا اینکه در محلی که امروزه مسجدی به این نام وجود دارد، کشته شده و همان‌جا دفن می‌شود. پس از اینکه اعراب کاملاً فاتح می‌شوند، در کنار مدفن وی مسجدی ساخته و نام شاه دو شمشیره را روی آن می گذارند. هرچند که این مسجد در طول تاریخ بر اثر بلایای طبیعی چندین بار ویران شده و بازسازی گردیده، لکن نام اولیه خود را همچنان حفظ نموده است.