هم مرگ بر جهانِ شما نیز بُگذرد
هم رونقِ زمانِ شما نیز بُگذرد
وین بومِ محنت، از پِیِ آن تا کُنَد خراب
بَر دُولت، آشیانِ شما نیز، بُگذرد
بادِ خزانِ نکبتِ ایّام، ناگهان
بر باغ و بوستانِ شما نیز بُگذرد
آبِ اَجَل که هست گلوگیرِ خاصّ و عام
بَر حلق و بَر دهانِ شما نیز بُگذرد
ای تیغتان چو نِیزه برای ستم، دراز
این تیزیِ سِنانِ شما نیز بُگذرد
چون دادِ عادلان به جهان دَر، بقا نکرد
بیدادِ ظالمانِ شما نیز بُگذرد
دَر مملکت، چو غُرّشِ شیران، گذشت و رَفت
این عُوعُوِ سگانِ شما نیز بُگذرد
آن کَس که اسب داشت، غُبارَش فرو نِشست
گَردِ سُمِ خرانِ شما نیز بُگذرد
زین کاروانسرای، بَسی کاروان گذشت
ناچار، کاروانِ شما نیز بُگذرد
اِی مُفتَخَر به طالِعِ مسعودِ خویشتن
تأثیرِ اَختَرانِ شما نیز بُگذرد
این نُوبت از کَسان به شما ناکَسان رسید
نُوبت زِ ناکسانِ شما نیز بُگذرد
بیش از دو روز بود از آنِ دِگر کَسان
بعد از دو روز از آنِ شما نیز بُگذرد
بَر تیغِ جُورِتان زِ تَحَمّل سِپَر کُنیم
تا سَختیِ کَمانِ شما نیز بُگذرد
اِی تو رَمه سِپُرده به چوپانِ گُرگْ طَبع
این گُرگیِ شَبانِ شما نیز بُگذرد
پیلِ فَنا که شاهِ بَقا ماتِ حُکمِ اوست
هَم بَر پیادِگانِ شما نیز بُگذرد…
سِیف الدین محمد فَرغانی-قرن هشتم